Czas start!

 To była połowa czerwca. Miało być już fajnie i normalnie. Jakaś systematyczność... Powoli zaczęło mi się wydawać, że ogarniam, że ogarnę. Bang! Trzask, jakiś przeciąg i się cała konstrukcja posypała. Wypadałoby chyba w końcu te gówniane karty zamienić na jakieś klocki. W sumie to mogłoby ułatwić, szczególnie jak się mieszka na morzem, gdzie, jak wiadomo, często wieje. Cały ten rok obfituje w przygody, ale zdecydowanie nie sprzyja rozwijaniu bloga...

Chodzę, czuję się, wyglądam jak zombie. Nie mam czasu na zdjęcia, nie mam mocy, żeby skleić kilka w miarę sensownych zdań. Kiedy nadchodzi moment, w którym teoretycznie mogłabym usiąść przed komputerem, oczy mi się zamykają, poduszka zmienia się magicznie w śpiewającą syrenę, której nie da się oprzeć. Zasypiam w minutę, niby śpię, ale budzę się zmęczona. A lato mija. Koniec lipca, za chwilę już znów zima.* Nie, żebym nie cieszyła się na samą myśl o kolejnej zimie w górach, ale tego lata cholernie mi żal. Tak szybko mija. Za miesiąc będę obchodziła kolejne urodziny, czyli kolejne wakacje dobiegną końca. A te moje nieszczęsne nogi są w tym roku takie blade... Sierpień jest ostatnią szansą na posmakowanie tegorocznego lata. To ostatnia szansa żeby z niego skorzystać, żeby sobie kilka wspomnień zrobić. Ajj, za chwilę naprawdę będzie zima... Nie ma na co czekać. Czas start!

* 'Następna stacja' Taco Hemingway