Super Bat(wo)man!

 

Gdybym mogła być mężczyzną jeden dzień, pewnie byłabym supermanem, tyle o kobietach wiem… 

A nie, przepraszam, to nie ta bajka! Dziś jest przecież rzecz o nietoperzach! Tych najprawdziwszych, od samego Batmana! Tak, tak, podekscytowanie sięga zenitu, bo bardzo lubię takie klimaty… Lubię się poczuć superbohaterem. A jak wiadomo, to się tak z niczego nie bierze. Chyba stąd ta sukienka. Ha! Żartowałam, wcale nie. Sukienka to kwestia przypadku. Upolowałam sobie jakiś czas temu taki oto materiał i to wszystko przez to… 

Lubię takie ubrania-przebrania. Niby zwykła kieca, ale jednak coś więcej. Ma w końcu moc samego Batmana! Są rzeczy, które wpływają na postawę, na myślenie, na całokształt… W szarym swetrze mogę sobie być taką zwykłą Dominiką, w Batmanie - niekoniecznie. W Batmanie chce mi się błyszczeć. Chce mi się być najbardziej SUPER na świecie. Muszę być super! Taki sobie ciuszek ze specjalnymi właściwościami…

Czemu Batman? Przypadek. Jeśli mam jakiegoś ulubionego superbohatera, to on raczej nigdy nim nie był. Tyle, że ulubionego raczej nie mam. Nigdy nie siedziałam w świecie komiksów. Wszystkich chyba nawet nie znam. Ani komiksów, ani bohaterów. To taka odrobina szaleństwa. Odskocznia. Zwyczajna chęć bycia super. Tylko tyle i aż tyle. 

Czy bez tej kiecki byłabym mniej super? To nie jest powiedziane, ale na pewno byłoby to mniej spektakularne. Przecież nikt by nie wiedział, że jestem superbohaterką (ha! zabawna sprawa, edytor zna superbohaterów, a superbohaterkę mi podkreśla!), gdybym miała na sobie jeansy i sweter (nawet jeśli nie byłby on szary…).