Marynarskie klimaty.

Miałam dziś okazję zobaczyć niezwykły ślub. Pomijając, że mamy poniedziałek, dzień, który ze ślubem mi się nie kojarzy, to wydarzenie miało miejsce w porcie, na jedynym w swoim rodzaju pływadle (czytaj łódka). Nie zwróciłabym pewnie zbytnio uwagi na to, co się działo i dziać miało, gdyby nie fakt, że co chwilę mijały mnie osoby od stóp do głów wystylizowane marynarsko. Przy pierwszych kilku myślałam, że to przyjemny zbieg okoliczności, ale szybko okazało się, że to niewątpliwie zbieg okoliczności być nie może. Ale to przecież niemożliwe, żeby po cichu ktoś zorganizował marynarski festyn... 

Tak więc był ślub - szybki, zabawny, bardzo klimatyczny. Pomysł świetny, pogratulować, pozazdrościć. Gdyby marzyła mi się zmiana stanu cywilnego, chciałabym czegoś równie stylowego...

Oczywiście nie o moim panieństwie, ani o wątpliwym zamążpójściu chciałam dziś pisać. Chciałam wrócić do szeroko pojętego stylu marynarskiego. Stwierdziłam dziś, że jest on zdecydowanie jednym z moich ulubionych. Trwam w miłości do niego minimum trzy lata i codziennie rozkochuję się bardziej. Przede wszystkim zachwyca mnie wizualnie. No i rewelacyjnie się w nim czuję. 

Napatrzyłam się dziś do woli na przeróżne wariacje marynarskie w wykonaniu ślubnych gości. Przyznam, że sprawiło mi to dużo radości. Jako, że panowała całkowita różnorodność, były klasyczne pasiaste koszulki i czerwone trampki, białe spodnie i kapitańskie czapeczki. Od stylowych kombinacji, po przerysowane, a nawet tandetne. Śmiało mogę stwierdzić, że cały ten styl marynarski nawet w wersji bazarowej (w komplecie z wymienioną już obciachową kapitańską czapeczką kojarzącą mi się, nie wiedzieć czemu ze starymi zbokami...) wygląda co najmniej znośnie. Ma w sobie coś, co sprawia, że praktycznie w każdych warunkach się obroni. Tak, jest całkowicie genialny w praktycznie każdej postaci...

kombinezon - French Connection

koszulka- H&M

japonki - Cropp

chustka i pierścionek - vintage

bransoletki i kolczyki - stargany