Krótka opowiastka o braku rajstop.

Od dwóch dni jest ciepło. Nie tak zwyczajnie, normalnie ciepło - jest bardzo ciepło! W końcu nadszedł ten moment, kiedy moje porażająco blade nogi zostały odsłonięte. Wyszły na słońce, ujrzały światło dzienne, czy jak to tam nazwać. Porzuciłam (chwilowo?) rajstopy i jest mi z tym bardzo dobrze. Nisko upadłam pisząc o takich głupich rzeczach? Możliwe. Ale to jedna z rzeczy, które mnie cieszą. Czekałam z utęsknieniem na ten moment, kiedy w końcu włożę szorty, sukienkę, spódnicę... Tak na gołe nogi (w nosie mam, że blade), bez rajstop, bez obawy, że będzie mi zimno i biegiem będę leciała się przebrać. To serio miłe. Mała-wielka przyjemność. Prawdopodobnie większość z Was cieszy się piękna pogodą i wysokimi temperaturami od dawna... U mnie jest inaczej, specyficznie. Zawsze zimniej, później. Ale wystarczy iść na molo, czy plażę, żeby mieć pewność, że to jest fantastyczne. Może być zimniej. Może wiać, może być wilgoć i mniej śniegu niż wszędzie. Niech sobie kwiaty kwitną później. Mogę marudzić, że mi wiecznie zimno. Ale zawsze mogę iść i pobyć nad morzem. Choćby w najgrubszym swetrze! I w rajstopach...