Mandaronkowo - hamakowe historie.

Bez zadęcia i wielkich słów. Dziś sielsko, z hamakiem w roli głównej, wczesnowiosennym ogródkiem w tle. Hamak jest modniejszy ode mnie - ma mandarynkowe akcenty. Mandarynka ma być kolorem roku do końca grudnia. Ciekawe, pozytywne i apetyczne. Lubię mandarynki, ich zapach, smak, kolor również. Uwielbiam pomarańczowe usta. Paznokcie i buty również. Rok temu nabyłam mandarynkową marynarkę. To nie czyni ze mnie modowej ikony, ale mam trendowa bazę do wiosennych stylizacji. Później letnich, jesiennych i wczesnozimowych (jeśli wierzyć trendowo-modowym prorokom!). Dam się porwać Tangerine Tango w takim samym stopniu, jak rok temu. Bez szaleństw. Kolor kuszący, nazwa ciekawa, ale grunt to spokój. Od roku mam w planach pomarańczowe buty. Mój szlaban na ich kupowanie dobiega końca. Tanga w pomarańczowych szpilkach nie zatańczę, bo nie potrafię. Chyba, że ktoś uzdolniony i przystojny mnie poprowadzi. Chętnie jednak wzbogacę moją kolekcję o buciki w tym kolorze. Swoją drogą - lista moich butowych mast hewów jest długa. Pozycji jest zawsze n+1. Nie wiem czy to chore. Niewątpliwie jest to miłość. Ale ten związek nie jest raczej toksyczny, skoro wytrzymałam (z bólem serca) bez kupowania nowych par od września. Nie jestem z tego powodu szczęśliwa, ale świadomość, że nie jestem uzależniona od zakupów jest dobra. Oglądanie i śledzenie nowości to inna bajka. Ale mniej szkodliwa. Przynajmniej dla portfela. Gorzej ze zdrowiem psychicznym. To jednak inna, skomplikowana historia. Nieskomplikowany natomiast jest mój związek z hamakiem. Cieszy mnie samo spoglądanie na niego z okna, kiedy pracuję. Miło posiedzieć na nim chociaż 5 minut w ciągu dnia. Miło byłoby mieć na niego więcej czasu... Czas - kolejny temat na dłuższą rozprawę.