W panterach i pomarańczach z głupatami w tle.

 

Piękną dziś mieliśmy jesień... Kiedy wstałam i zobaczyłam słońce, nie mogłam go zignorować. Nie rozpieszcza nas ostatnio, a już wczoraj sobie w brodę plułam, że rano świeciło, a ja się grzebałam. Dwa razy pod rząd ten sam błąd to głupota, więc zebrałam się w sobie, wskoczyłam w kolorek i mam zdjęcia. Poranne, cieplutkie chciałoby się powiedzieć. I w sumie można, bo istotnie było ciepło. Podtrzymuję przy tym swoją tezę sprzed jakiegoś czasu - słońce jest mi niezbędne do szczęścia. Lubię deszcz, śnieg, burze, ale tylko słońca mi brakuje, kiedy zbyt długo go nie widzę. W ten oto sposób, jak oszołom zaczęłam paplać o pogodzie. Gratuluję sobie poziomu inteligencji owej wypowiedzi, będzie co wspominać, wnuki chętnie posłuchają... Swoją drogą, mam nadzieję, że będę miała jakieś wnuki. Ostatnio chodzą mi po głowie myśli przedziwne, jakieś matrymonialno-dzieciowe, nie w moim stylu zupełnie. A wszystko przez to, że ostatnio zalewa mnie fala ślubów koleżanek, znajomych... Ciągle słyszę, że ktoś za chwilę, przed chwilą, teraz. Aż się w głowie kręci. Ale to nic przy tym, że siadam do facebooka i co rusz dziwę się, że mam kogoś w znajomych. Kto to jest, ja nie znam nikogo takiego! Wchodzę, patrzę - zdjęcia ze ślubu. Nie zrobię moim znajomym takiego psikusa, nie zmienię nazwiska. W sumie nigdy nie miałam tego w planach, ale ta moja dezorientacja co do listy własnych znajomych-nieznajomych, przekonała mnie zupełnie do własnych racji. Wszystko jednak w swoim czasie. To nie jest problem na najbliższy rok. 

marynarka - Jacques Vert

bluzka - Butik

spodnie - Gap

okulary - Diverse

buty - Allegro