Just kidding.

Co jakiś czas przychodzi taki moment, w którym uświadamiam sobie, że większość ludzi mnie nie rozumie. Nie rozumie mojego poczucia humoru, mojego sposobu bycia, nawet tego, jak się ubieram. A to wszystko najczęściej jest zabawą. Często żartem. Przerażająco rzadko jestem poważna, biorąc po uwagę mój poważny wiek. Czasem muszę, ale staram się to ograniczać. Bo ludzie poważni często są smutni. A ja, jako typ ciut depresyjny, wolę tego unikać. Dlatego żartuję. Śmiertelnie poważnie sprzedaję żarty, w które moi rozmówcy wierzą. I nie zawsze zostają oświeceni. Różnie bywa. Tak samo z ciuchami. Ludzie odbierają je bardzo poważnie. Sztywno trzymają się jakiś zasad, przyjętych przez siebie norm. Widzę to na ulicy i tutaj, w komentarzach. Ja lubię się bawić. Może cała jestem żartem, macie prawo tak myśleć. Jednak lubię eksperymenty i zabawę z ubieraniem. Zależnie od nastroju. Kiedyś burzę wywołały moje 'amerykańskie' buty połączone z ciut dziwnymi spodniami i zwykłą bluzą w granatowe paski. Że śmiesznie, głupio, dziwnie, że połączenie stylów, że nikt się tak nie ubiera. A mnie to osobiście bawi. Bo gdybym miała ubrać się tak samo jeszcze raz, nie miałabym oporów. To taka gra, raz wyglądam ładnie, raz nie. Raz spodobam się sobie, raz Wam, czasem komuś przystojnemu i zwyczajnie fajnemu, czasem komuś, komu bym nie chciała. I nie wiem czy można mnie oceniać po tym, jak się ubieram. Jakąś część mnie, mój nastrój, to tak. Ale całości raczej nie. Więc nie bądźcie tacy straszliwie poważni. To nie ma sensu.

 

 

 kurtka - Gap

koszulka - Ralph Laurent

spodnie - Gap

buty - Sequin